BotoxinfiltratiesNeurologie in AZ Klina

Spasticiteit is een gevolg van een stoornis van het centrale zenuwstelsel (zoals bijvoorbeeld MS, herseninfarct, cerebral palsy) waarbij bepaalde spieren kunnen verkrampen. De gevolgen van een onbehandelde spasticiteit zijn pijn, een verminderde kracht en een verkorting van spieren met gevolgen voor wandelen, balans, evenwicht…
Door middel van infiltraties worden de aangetaste spieren van de armen of de benen ingespoten met botulinetoxine. Hierdoor ontspannen de spieren.

Botuline A toxine is een neurotoxine geproduceerd door de bacterie Clostridium botulinum.
Botulinetoxine werd in eerste instantie gebruikt voor het indijken van abnormale bewegingen of dystonie zoals spasmodische torticollis, facialisspasmen en blefarospasmen. In vergelijking met medicatie is deze behandeling veel effectiever met veel minder nevenwerkingen waardoor ze ondertussen de meest aangewezen behandeling is geworden voor deze indicaties. Verder bleek het een zinvolle aanpak voor spasticiteit bij kinderen met hersenverlamming om gewrichtsmisvorming te verminderen en de noodzaak voor orthopedische chirurgie te beperken. Later werd het ook toegepast voor spasticiteit van het bovenste of onderste lidmaat na een beroerte bij volwassenen.

De behandeling van een therapieresistente chronische migraine, die beantwoordt aan welbepaalde voorwaarden, is eveneens deels terugbetaald. Botulinetoxine legt niet alleen de signaaloverdracht van de aansturende zenuw naar de spier tijdelijk stil waardoor spierspanning wordt tegengaan. Het remt tevens de prikkeloverdracht in de pijngevoelige zenuwen af en gaat overgevoeligheid tegen.

Ten slotte is speekselvloed een vaak voorkomende klacht bij gevorderd parkinsonisme, een weliswaar niet terugbetaalde indicatie in de neurologie. Het doel is de speekselproductie te verminderen. De toediening gebeurt op geleide van een echografie.

De werking van botulinetoxine  is tijdelijk. Het effect houdt 3 tot 6 maanden aan, wat met zich meebrengt dat de behandeling dient te worden herhaald om een blijvend effect te bekomen. Om het ontwikkelen van neutraliserende antistoffen te vermijden dient een minimum interval tussen de toedieningen te worden gerespecteerd en worden de dosissen best beperkt gehouden.

Naast zijn therapeutisch effect zijn de beperkte risico’s of nevenwerkingen een belangrijk voordeel in vergelijking met orale geneesmiddelen. Het belangrijkste risico is een ongewenste spierverslapping met zwakte in de ledematen, slikstoornissen of  een afhangend ooglid. Een correcte dosis en weloverwogen injectieplaatsen zijn van belang om deze ongewenste effecten te vermijden. Gelukkig zijn deze ongewenste effecten doorgaans van korte duur.